Paghahanap

Naranasan mo na bang maghanap?

May nawawala ba sa'yo?

Nahanap mo na ba ang hinahanap mo?

Araw araw, marami tayong hinanahap: andyan ang nawawalang tsinelas, nawawalang assignment, nawawalang bolpen, nawawalang relo, nawawalang toothbrush, nawawalang suklay nawawalang anak, lola, lolo, at marami pang nawawala. Mahirap maghanap, mag-iisip ka, mahihilo, malilito, at mawawala. Ngunit sa paghahanap mo, hindi mo alintana ang mga ito, ang importante sa'yo ay makita mo ang hinahanap mo.

Ibinubuhos natin ang karamihan ng oras natin sa paghahanap ng nawawala. Minsan hindi lang natin alam, naghahanap tayo palagi. Parang ako ngayon, nasa proseso ng paghahanap - hindi ng nawawalang aso, nawawalang notebook, o nawawalang baso, kundi paghahanap ng sarili at taimtim na kaligayahan.

Isa na siguro sa pinakamahirap hanapin sa mundo ay ang sarili. Ngunit, maraming klase ng bagay pag sinabing naghahanap ng sarili, nandyan yung hinahanap ang bokasyon, hinahanap ang nakaraan, hinahanap ang sariling pagkatao, at ang pinaka mahirap sa lahat: hanapin ang nawala sa sarili. Marami pang klase ng paghahanap sa sarili, salamat at hindi ako yung huli kong nabanggit. Ang hinahanap ko ngayon ay ang aking bokasyon, "calling" sa igles.

Hindi ako naghahanap ng bokasyon, hinahanap ko ang aking bokasyon. Magkaiba ang dalawang iyon. Ang una, hindi mo alam ang hinahanap mo, ang pangalawa, alam mo ang hinahanap mo. Ang naghahanap ng bokasyon, hindi mo alam ang bokasyon mo kaya ka naghahanap. Ang hinahanap ang bokasyon, alam mo kung ano ang bokasyon mo, hindi mo lang alam kung saan at kailan matatagpuan.

Nagsimula ang aking paghahanap nung ako'y nasa kolehiyo. Sa pinakamatandang pamantasan ng Asya ako nagtapos - ang Unibersidad ng Santo Tomas. Dito ako lumaki at namulat. Marami akong natutunan sa sarili ko at marami akong nalaman. Dito, marami akong natagpuan: aral, bagay, ala-ala, matalik na kaibigan, at mga bagay na kusang dumating nang hindi hinahanap. Dito marami din akong bagay na hinanap at simulang hanapin, marami sa mga ito ay natagpuan ko na bago ako nagtapos at ang iba, hanggang sa ngayon, hindi pa: isa na dito ang aking bokasyon.

Ngunit paano nagsimula?

Napakahabang istorya.

Siguro, sa pagbabasa ng aking mga lathala, malalaman niyo kung paano.

Masarap ang pakiramdam ng nakita ang hinanap at magpapatuloy nang muli ang buhay- ang nawawalang kapares ng tsinelas kaya't makapaglalakad ka na, ang assignment at may maipapasa ka na sa iyong guro, ang bolpen at maipagpapatuloy mo na ang iyong pagsusulat, ang relo at malalaman mo na kung late ka na sa opisina, ang toothbrush at maalis na ang amoy ng iyong hininga, ang suklay at maayos mo na ang buhok mo, at sa wakas makikita mo na ang mga mahal mo sa buhay. Sana, sa paglipas ng panahon, mahanap ko narin ang hinanahap ko.

Sa paghahanap natin ng mga nawawala sa ating bagay, lalo na ang mga higit sa materyal na bagay tulad ng sa akin, ang ating Panginoon lamang ang ating matatakbuhan. Sabi nga ni Santo Tomas de Aquino sa kanyang panalangin, "Lord, true source of Light and Wisdom..." Ang Diyos ang tanging panggagalingan natin ng lakas, matalas na paningin, ginhawa sa pagkapagod, at gabay upang hindi mawala. Si Hesu Kristo lamang ang tanging kasama natin sa paghahanap. Huwag tayo mawawalan ng pag-asa. Ang Panginoon nga, tulad ng isang pastol na naghahanap ng tupa, hindi sumusuko na hanapin tayo.

Sige, at ako'y magpapatuloy muna sa aking paghahanap...